சுஜாதா கணக்கு

செயற்கையாக உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கிற  இலக்கிய முகத்தைத் தக்கவைத்துக்கொள்ளும் உத்தியில் ஒன்றாக சுஜாதாவை விமர்சிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். அந்தச் செயற்கையான முகம் சுஜாதாவுக்கு இருந்ததில்லை. அதனாலேயே சுஜாதாவை இலகுவாகத்  தொட்டுவிடமுடிகிறது. 

பிற எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளைப் படித்தபின்னர் சுஜாதா மட்டுமே எழுத்தாளர் இல்லை என்பது தெரியவரும். அதேநேரம் அவரைச் சரியாக உள்வாங்கிக்கொண்டிருந்தால் அவரின் அசைக்கமுடியாத தனித்துவமும் வெளிப்படும். காரணம், அவரை ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லைகளுக்குள் வகைப்படுத்தி ஒப்பிட்டுப்பார்க்கமுடியாது. ஒரு அடிப்படை வாசகனுக்கு அவர் தருகிற மகிழ்ச்சி வித்தியாசமானது.

சுஜாதா எழுத்தை ஒரு தொழிலாகச் செய்தவர். எழுத்தில் உணர்ச்சிபூர்வமான உள்ளடக்கங்கள் இல்லை என்று நினைத்தவர். அதனைச் அவரே  நேர்காணல்களில் சொன்னதுண்டு. 

"ஒரு புகழ் அடையணுங்கிறதைவிட ஒரு Classification (பாகுபாட்டுக்குள்) அகப்படக்கூடாது என்கிற எண்ணம். எல்லா எழுத்தாளர்களையும் இன்ன வகுப்பைச் சார்ந்தவங்கன்னு பிரிச்சுடலாம். ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரை 'இந்த ஆளை வைச்சுகிட்டு என்ன பண்ணுறது' தெரியாமல் தவிக்கிறாங்க. நான் விஞ்ஞானியாக இருக்கிறதால, எழுவதே முன்ன சொன்னதுபோல எனக்கு கிராப்ட்(தொழில்நேர்த்தி) ஆகத்தான் படுது."

என்று வெளிப்படையாகச் சொன்னவரை, ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள் நின்றுகொண்டு விலக்கிவைப்பது அபத்தமாகப்படுகிறது. என்னைப் பொறுத்தவரை தமிழில் வந்த எழுத்தாளர்களில் சுஜாதா ஒரு Polymath. அவரிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள நிறைய இருக்கிறது. சுஜாதா ஒரு விடயத்தைப் பேசுகிறபோது அதனை எளிமையாக தொடர்புபடுத்துகிற மாதிரி எந்த எழுத்தாளர்களும் தொடர்புபடுத்துவதில்லை. அதற்கு எல்லாப் பிரிவுகளிலும் நாட்டம் வேண்டும். ஒரு விடயத்தை உணர்ச்சிபூர்வமாக மட்டுமே அணுகாமல் விட்டால்த்தான் அந்தப் பார்வை கிடைக்கும். 

"வெகுஜனப் பத்திரிகையைப் பொறுத்தவரையில் அவர்கள் என்னை உபயோகப்படுத்திக்கொள்கிறார்கள், நான் அவங்களை உபயோகப்படுத்திக்கிறேன். Mutual exploitation."

எல்லா வாசகர்களினாலும் ஒரு சாதாரண வாசிப்பை நிகழ்த்திடமுடியும். ஒரு புத்தகத்தையோ, எழுத்தாளரையோ ஒரேமாதிரி உள்வாங்கிக்கொள்ளமுடிவதில்லை. வசனநடையில் புதுமைப்பித்தனின் சாயலைக் கொஞ்சம் கொண்டவர் சுஜாதா. ஒருகாலத்தில் புதுமைப்பித்தனையே விமர்சித்தவர்கள் உண்டு. சுஜாதாவின் வாசகர்களிடமும் அவரின் சாயல் இருப்பது இயல்பு. புதுமைப்பித்தனின் பாதிப்பு இல்லாமல் எப்படி ஒருவரால் எழுதமுடியாதோ, அதேபோலத்தான் சுஜாதாவின் பாதிப்பு இன்றி எழுதமுடியாது. சுஜாதாவே வந்து சொல்லாதவரை, அவரின் வாரிசு என்று சிலர் தங்களைத்தாங்களே மார்தட்டிக்கொள்ளகூடும். ஆனால் அவரைச் சரியாகப் பயன்படுத்தி, அவர் வழியில் தமிழ் வாசகர்களைக் கொண்டு செல்கிறார்களா என்கிற சந்தேகம் மட்டும் இருக்கிறது.

தேடலைச் சொல்லிக்கொடுக்கிற எழுத்தாளர் சுஜாதா. வாசிக்கிறவர்களின் மூளைக்கும் தேடலும் நிறைய  வேலைகள் இருக்கும். புத்தகத்தை மூடிவிட்டு அவர் சொன்ன விஷயங்களைத் தேடித் படிப்பவர்களுக்கு  மட்டுமே அவரின் எழுத்தில் நிறையக் கிடைக்கும்.  

உதாரணத்துக்கு, எனக்கு சுஜாதாவின் எழுத்தில் உள்ள Cataloguing உத்தி பிடிக்கும். அதை நான் பின்பற்றுவதுண்டு. சில முறைகள் ஆச்சரியப்படுத்தலை நிகழ்த்தக்கூடியது. சிலருக்கு புத்தகம் படித்தால் cognitive dissonance ஏற்படும்.எத்தனை எழுத்தாளர்களை வாசித்தாலும் ஒவ்வொருவருக்கும் தனித்துவம் உண்டு. ஆனால் ஆரம்பம்தான் உளவியலில் ஒரு சமநிலையை உருவாக்கித்தரவேண்டும். சுஜாதாவைச் சரியாகப் படித்தவர்களிடம் அந்தச் சமநிலை இருக்கும்.