வன்முறைகளின் உளவியல் 2 Cognitive behavioural therapy - சிறுபேச்சு 3

குழந்தைகளின் உளவியல் வளர்ச்சியில் பெற்றோர்கள், ஆசிரியர்கள், உறவினர்களின் பங்கு பெரியது. அவற்றைப் பற்றிப் பேசுகிற புத்தகம்தான் "The Young Mind". குழந்தைகள் தங்கள் வளர்ச்சியில் எதிர்கொள்கிற பிரச்சனைகளை ஆராய்வதோடு அதற்குரிய சரியான உளவியல் வழிகாட்டல்களை எப்படி அணுகுவது என ஒரு கட்டமைப்பை நிறுவியிருக்கிறது.

பாடசாலையில்  தனது நண்பி தன்னைப் பார்த்து சிரிக்கவில்லையென்று ஒரு மாணவி வருத்தப்படுகிறாள் என்று வைப்போம். இதை வைத்து தனது நண்பிக்கு தன்னைப் பிடிக்கவில்லை என்று அந்தக் குழந்தை எண்ணிக்கொள்ளும். அதுமட்டுமல்லாமல், தான் அழகில்லாமலும், போரிங் டைப்பாகவும் இருக்கக்கூடும் என்று நினைத்துக்கொள்ளும். யாருக்குமே தன்னைப் பிடிக்கவில்லை என்று தன்னம்பிக்கையின்றி அழுத்தத்துடன் இருக்கும். சிலர் தங்களைத்  தனிமைப்படுத்திக்கொள்வார்கள். சிலவேளைகளில் பாடசாலைக்குப் போவதையே நிறுத்திவிடும். இந்தமாதிரியான எதிர்மறை எண்ணங்கள் எதிர்காலத்தை எப்படியெல்லாமோ மாற்றக்கூடும். அடுத்தவர்கள் மீதும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தகூடியவர்களாக மாற்றும். ஒரு சிறிய விடயம் எவ்வளவு தூரம் வளரக்கூடும் என்பதற்கு இதுவொரு உதாரணம்.

சில குழந்தைகளுக்கு நாய்களைக் கண்டால் அதீத பயமிருக்கும். உதாரணமாக இரவுகளில் அவை தொலைவில் குலைத்தாலும் இவர்களுக்கு பயம்  வந்துவிடும். உளவியல்ல இதை  "Cynophobia" என்று சொல்லுவார்கள். இதற்குக்கூட மேற்குலக நாடுகளில் உளவள ஆலோசனை உண்டு.  CBT (cognitive behavioural therapy) என்று சொல்லுவார்கள்.  அதாவது பேச்சின் மூலம் ஒருவரின் ஆதார எண்ணங்களையும் பிரச்சனைகளையும்  மாற்றுவார்கள். அங்கு சைனோபோபியாவைக்கூட சீரியஸ் பிரச்சனையாக எடுத்துக்கொண்டு தீர்க்க முற்படுகிறார்கள். ஆனால் இங்கு சிறுவர் துஷ்பிரயோகம் முதற்கொண்டு, தீவிர உளவியல் வன்முறைக்கு உள்ளாகும் குழந்தைகளை கவனிக்க மறுக்கிறார்கள். இப்படியானவர்கள்தான் போதைப்பொருள் பாவனை, வன்முறை மாதிரியான விஷயங்களைக் கையில் எடுக்கிறார்கள் என்கிறது மேற்குலகின் ஸ்டடிஸ்டிக்ஸ். 

சமூகத்தில் நிலவும் வன்முறைகளுக்கான தீர்வு என்று பேசும்போது எல்லோரும் எப்போதுமே சட்டத்தையும் கட்டுப்பாடுகளையும்தான் பேசுகிறார்கள். எந்தவொரு பிரச்சனை என்றாலும் அது அங்கேயே ஆரம்பித்து அங்கேயே முடிகிறது என்பதுதான் பெரும்பாலோனோரின் அடிப்படைச் சிந்தனை. அதிலிருந்து அறிவுரைகளைச் சொல்லுகிறார்கள். 

முதலில் ஒருவர் அடுத்தவர் மீது பிரயோகிக்கும் உளவியல் வன்முறைகளை  நிறுத்தவேண்டும். உளவியல் வன்முறைக்கு பெண்ணியமும் ஆணாதிக்கமும் தெரியாது. அதனை முழுதாக நிறுத்தமுடியாவிட்டாலும்,   சரியான உளவள ஆலோசனைகள் வழங்கும் கட்டமைப்பு நிறுவப்படவேண்டும். பாடசாலைகளில் இருந்து வீடுவரைக்கும் அந்த உளவியல் அறிவுரை வழங்கும் கட்டமைப்பு விரிவாக்கப்படவேண்டும். 

வடக்கின் தேவை : Entrepreneurship or Social entrepreneurship ? : சிறுபேச்சு 2

நேற்றைய டெய்லி மிரர் பத்திரிகையில்  "Moving from aid to entrepreneurship" என்ற தலைப்பில் ஒரு கட்டுரை எழுதப்பட்டு இருந்தது. வடக்கின் பொருளாதாரத்தை மீளவும் கட்டியெழுப்பவேண்டியதன் அவசியத்தைச் சொல்லியிருந்தது அந்தக் கட்டுரை. இருந்தாலும் உள்ளிருக்கும் சமூகப் பிரச்சனைகளை எதிர்கொண்டு முன்னேறுவது பற்றி அந்தக் கட்டுரையில் ஏதும் குறிப்பிடப்படவில்லை. ஒரு பொருளாதார அறிவுரையாளரிடம் இருந்து  எல்லாவற்றையும்  எதிர்பார்க்கவும் முடியாது.

நிறையத் தன்னார்வ நிறுவனங்களும், சில நாடுகளும் வடக்கிற்குத் தேவையான உதவிகளையும், வழிகாட்டல்களையும் செய்யக் காத்திருக்கின்றன. ஆனால் அந்தந்தச் சமூகத்தில் இருக்கிற மக்கள்தான் அதற்கு ஆர்வம் காட்டவேண்டும். வருகிற உதவிகளை எப்படிப் பயன்படுத்துவது எனத் தெரியாமல் பலர்  இருக்கிறார்கள். அரச  வேலைவாய்ப்புத்தான் வேண்டுமென்று கேட்கிறார்கள். அது கிடைக்கும்வரையாவது சுயதொழில் முயற்சிகளில் இறங்கமாட்டேன் என்கிறார்கள். தங்களுடைய அரசியல் இலாபங்களுக்காக, உலகில் தோற்றுப்போன கொள்கைகளைப் பரப்பி இளைஞர்களைத் திசைதிருப்புபவர்கள் மலிந்துபோயிருக்கிறார்கள். 

சமூகத்தின் உள்ளிருந்து  புதிதாகத் தொழில் முனைவோர்கள் வரவேண்டும். குறிப்பாக வெளியிலிருந்து முதலிடுபவர்கள்  எல்லோராலும் சமூகப் பிரச்சனைகளை உள்வாங்கி அதற்குத் தீர்வுதரும் வகையில் செயற்படமுடியாது. என்னைப் பொறுத்தவரை உள்ளிருந்து நிறைய Social entrepreneurs உருவாகவேண்டும். Social entrepreneurship என்பது சமூகத்தின் பிரச்சனைகளை உள்வாங்கி அதற்குரிய தீர்வுகளை வியாபாரத்தின் மூலம் வழங்குவதாகும். சாதாரண தொழில்முனைவோர் இலாபத்தை மட்டுமே முக்கிய குறிக்கோளாகக் கொண்டிருப்பர். Social entrepreneurship வெறுமனே இலாபத்தை மட்டும் நோக்காகக் கொள்ளாது, சமூகத் தீர்வுகளையும் வழங்குகிற வியாபார முறைமை. சமூகத்தின் பிரச்சனைகளை உள்வாங்கிக்கொண்ட முறைமை.

உயிரே! காதலின் உச்சம் எது!

ஒருகாலத்தில் மணிரத்னம் இயக்கிய  திரைப்படங்களில் இணைந்து இயங்கிய  கூட்டணிபோலப்  பொருத்தமான கூட்டணிகள் எல்லோருக்கும் அமையவில்லை. தன்னைச்சுற்றி ஒரு நல்ல குழுவினை அமைத்துக்கொண்டார் எனலாம். ஒவ்வொரு காட்சியமைப்பிலும் அவர் பேணுகிற அமைதி, அது தருகிற  ஆழம், இடைவெளிகள் , கவித்துவம் என்பன அவரின் தனித்துவம். அதனாலேயே  அவற்றை மீண்டும் பார்க்கவேண்டும் என்கிற ஆர்வத்தைத்  தவிர்க்கமுடிவதில்லை.  அப்படியான, குறிப்பிடத்தக்க படங்களில் ஒன்றான உயிரே திரைப்படத்தைப்  பற்றிச்  சில விஷயங்களைச் சொல்லியாகவேண்டும்.

                              

ஒரு போராட்டக் குழுவினைச் சேர்ந்த பெண்ணுக்கும், ஆணுக்கும் இடையில் ஏற்படுகிற காதல்,காமம்,ஏக்கம்,போராட்டம் போன்றவற்றுக்கான பதிலை அவற்றினூடே காட்ட முயற்சித்த படம்.  அதில் மனிஷாவின்(மேக்னா ) பாத்திரம்தான் கவனிக்கப்படவேண்டியது. அதனால், தன்னுடைய சிறிய வயதிலேயே வன்புணர்வுக்கு உள்ளாகிய, Posttraumatic stress disorder இருக்கிற ஒரு பெண்ணுக்கும்   ஆணுக்கும் இடையிலான காதல்க்கதை  என்றால் இன்னமும் பொருத்தமாக இருக்கும். உளவியல் பாதிப்புக்கு உள்ளான ஒரு பெண், காதலினால் எப்படித் தன்னை மீளவும் அமைத்துக்கொள்ள முயற்சிக்கிறாள் என்பதைக் காட்சியமைப்புகளினூடு சொல்லியிருப்பார். அதாவது ஒரு பெண்ணைப் பாதிப்பிலிருந்து படிப்படியாக மீட்பதுதான் திரைப்படம் முழுதும் காதலாக வியாபித்திருக்கிறது.

ஒரு Rape trauma syndrome உள்ள பெண்ணாக மனிஷாவின் நடிப்பைச் சொல்லியாகவேண்டும். காதல், காமத்தின் மீது விருப்பமிருந்தாலும் தன்னுடைய பழைய பாதிப்புகளிலிருந்து மீளமுடியாத பெண்ணை அவரின் நடிப்பில் பார்க்கலாம். வன்புணர்வினால் பாதிக்கப்பட்டோருக்கு  hapnophobia இருக்கும். அதாவது தொடுதலும் தீண்டப்படுதலும் பிடிக்காது.  Anxiety attacks அதிகம் ஏற்படும். மூச்சுவிடுதலில் சிரமமிருக்கும்.  அமர் மேக்னாவைத் தொட முற்படும்போதெல்லாம் மேக்னா ஒருவித எதிர்ப்பைக் காட்டுவார். அந்த எதிர்ப்பே அன்புக்கும் உளவியல் பாதிப்புக்கும் இடையிலான போராட்டமாக இருக்கும். இதையெல்லாம் மணிரத்னம் திரைப்படத்தில் கவனமாகக் கையாண்டிருப்பார். கூடுதலாக மக்கள் நடமாட்டம் அற்ற வெளிகளை அவர்கள் விரும்பமாட்டார்கள். ஆனால் ஒரு ஆணின் மீதும், தனிமையின் மீதும் மேக்னா நம்பிக்கை கொள்ளும்படி காட்சியமைப்புகள் அமைந்திருக்கும்.

அதில் மேக்னாக்கு இருக்கிற உளவியல் பாதிப்புகள் பற்றி அமருக்கு (ஷாருக் ) தெரியாது. பாதிக்கப்பட்டவர்கள், அந்த விடயத்தை இன்னொருவரிடம் இலேசில் பகிர்ந்துகொள்ளமாட்டார்கள். பகிர்ந்துகொள்வதில் அவர்களுக்கு விருப்பமிருக்காது. அதனால் ஒரு ஆணின் ஏக்கம், வேண்டுகோள், கேள்விகள் எல்லாவற்றையும் பாடல்களில், தன் வரிகளினூடு கொண்டுவந்திருப்பார் வைரமுத்து. "கண்ணில் ஒரு வலி இருந்தால் கனவுகள் வருவதில்லை

உள்ளத்தில் ரணமிருந்தால் உறவுகள் மலர்வதில்லை" என்று பாலைவன மணலில் அவள் எழுதிவிட்டுப்போகிற கவிதை வரிகள் போதும். அந்த இடத்தில் வருகிற  ரஹ்மானின் பின்னணி இசையைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லலாம்.

                      

இந்தப் படத்தின் திரைக்கதையில் சுஜாதாவின் பங்கு உண்டு. வசனங்களில், மற்றவர்களைப் போல வாழ்க்கை அமைத்துக்கொள்ள ஏங்கும் ஒரு பெண்ணின் ஏக்கம் இருக்கும். கீழே குறிப்பிட்டிருக்கிற வசனங்கள் ஒரு உதாரணம்.

"சிரிச்சா அழகா இருக்க . அப்புறம் ஏன் உம்னு! சிரிக்க மாட்டேங்கிற!"

"பாட்டிம்மா,எட்டு வயசுல இருந்து என் சிரிப்பெல்லாம் எங்கயோ போயிடிச்சு "

"உள்ள என்ன பூட்டி வைச்சிருக்கிற"

"ஒன்னுமில்லை, துக்கம்"

"பொண்ணுக்கு துக்கம் கூடாது. என் பேரன் மாதிரி ஒருத்தனை பாத்து கட்டிக்க"

"என் தலைஎழுத்து அப்பிடி இல்லை"

"தலை எழுத்தா! எல்லாம் நாமளே எழுதிக்கிறதுதான்"

"என்னைப் பாத்தா பயமா!"

"பயமா! பயத்தைப் பத்தி உனக்கென்ன தெரியும்!"

"உலகத்துல உனக்கு எது பிடிக்கும்"

"அம்மா உள்ளங்கை, எங்க ஊர் கோயில் மாடத்துப்புறா, கவிதை"

"உலகத்துல எது பிடிக்காது"

"நீ இவ்ளோ கிட்ட வர்றது பிடிக்கல"

"பொய் சொல்ற"

"உன் சிரிப்பு, உன் அதிகப்பிரசங்கித்தனம், உனக்குள்ள இருக்கிற இந்த சந்தோஷம்" 

காமத்தையும் காதலையும் சொற்களிலும், கவிதையிலும் வெளிப்படுத்திய பக்குவம் வைரமுத்துவையும் சுஜாதாவையும் சாரும். அந்தத் திரைப்படத்தில் ஏற்படுகிற காமத்தின் இடைவெளியைப் பாடல்க் காட்சியமைப்புகளின் மூலம் அமைத்துக் காட்டியது மணிரத்தின் சிறப்பு.

Exoticism!

This is a phenomenon called the "liminal space of dreaming" in that the terrorist woman cannot fulfill her sexual desire so the songs fill the void of this desire by "their sumptuousness and exotic locales" in the Ladakh region. -  Elleke Boehmer and Stephen Morton

வன்புணர்வின் உளவியல்

யாழ்ப்பாணத்தில் மாணவி ஒருவர் வன்புணரப்பட்ட சம்பவத்துக்கு அந்தச் சமூகமே குரல் கொடுக்க எழுந்து நிற்கிறது. வன்புணர்வு செய்தவர்களைச் சட்டத்தின் முன் நிறுத்தித் தண்டிக்கவேண்டும் என்கிறார்கள். இப்படியான தண்டனைகள் அவசியம். இவற்றுக்கு இன்னொரு பக்கமும் உண்டு. இந்தமாதிரிப் பிரச்சனைகளை உளவியல் நிபுணர்களைக்கொண்டு ஆராய்கிற கலாச்சாரத்துக்குள் நம் ஊடகங்கள்கூட காலடி எடுத்துவைக்கவில்லை. மேலோட்டமான அலசலும் பார்வையுமே இருக்கிறது. வெறுமனே  சட்ட இரீதியாக அணுகினால் போதும் என்றும், தற்காலிகத் தீர்வு அவசியம் என்கிற கோஷமுமே முன்வைக்கப்படுகிறது. ஒரு சமூகத்துக்கு அறிவினை வழங்குவது மட்டும் நிரந்தரத் தீர்வு ஆகாது. குறைக்கலாம். தனிநபர்களின் உளவியல் பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வுகள் எட்டப்படும் வகையில் நடவடிக்கைகள் அமையவேண்டியது அவசியம். 

சில விஷயங்களைப் பேசமுதல் சில  உண்மைகளை ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும்.காதல் திருமணம் செய்துகொண்ட பெண்கள்  வன்புணர்வுக்கு உட்படுத்தப்படுகிறார்கள். நிச்சயிக்கப்பட்ட திருமணங்களின் பின்னும் வன்புணர்வு நிகழ்கிறது. வீட்டில் உள்ள பெண்கள் மீதும்  வன்புணர்வு நடக்கிறது. வெளியில் வருகிற, ஊடகங்கள் பிரபலப்படுத்துகிற வன்புணர்வுகளைவிட பதிவு செய்யப்படாத வன்முறைகள், சிறுவர் துஷ்பிரயோகங்கள், வன்புணர்வுகள்தான் அதிகம். காரணம், வீட்டில் இருக்கிறவர்களோ, தெரிந்தவர்களோ அதை மேற்கொள்வதுதான். இதைப் பற்றிய முறைப்பாடுகள் வருவதில்லை. காதலும் தாலியும் என்றும் புனிதம் என்கிற பரிசோதிக்கப்படாத தியரி இங்கு உறுதியாக இருக்கிறது. இருவேறுபட்ட செக்சுவல் ஆர்வம் உள்ளவர்கள் இணையும்போதும் கட்டாயப்படுத்துதல்கள், பிரச்சனைகள் எழுவதுண்டு. 

செக்ஸ் வைத்துக்கொள்வதற்கும் அதைப்பற்றிய பரஸ்பர புரிந்துணர்வுக்கும் இடையிலான வித்தியாசத்தையும் பலரும் அறிவதில்லை. காதலர்கள் தங்களுடைய அந்தரங்கமான செக்ஸ் விருப்பங்களைப் பற்றி முன்னமே வெளிப்படையாக பேசிக்கொள்வதில்லை. விஞ்ஞானத்தின் படி காதலின் அடிப்படை அதுவாக இருந்தாலும், ஒரு புனித பிம்பம்தான் இருக்கிறது. திருமணத்தின்பின் அதை முதன்முறையாக எதிர்கொள்ளும்போது சமநிலையற்று விவாகரத்துவரை  வந்து நிற்பார்கள். பெரும்பாலானவர்கள் தாங்கள் விவாகரத்து செய்துகொள்வதற்கான உண்மையான காரணத்தை வெளியில் சொல்வதில்லை என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும். பலரும் விவாகரத்துச் செய்வது பண்பாடில்லை என்றும் வன்புணர்வுக்கு ஒத்துழைப்பதே  பண்பாடு என்றும் சகித்துக்கொண்டு வாழ்வதுண்டு. ஒரு பெண்ணைத் தெரிந்திருந்தால், அவரின் விருப்பமின்றி அவரை அணுகுவது வன்புணர்வு இல்லை என்பதே பலருடையை நிலைப்பாடு என்கின்றனர் உளவியல் நிபுணர்கள். 

இந்த வன்புணர்வினை மேற்கொள்கிறவர்கள் பற்றி நிறைய ஆய்வுகள் வெளியாகியிருக்கின்றன. குறிப்பாக, இதுதான் காரணம் என்று இவர்களை வகைப்படுத்திட முடியாது என்கிறார் போஸ்டன் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த உளவியல் பேராசிரியர் Prentky . இந்தச் சிக்கலான விடயத்தில் நிறைய பதில்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. வன்புணர்வு மேற்கொள்பவர்களில் குறிப்பிட்ட வீதமானோர் சிறுவயதில்  துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளானவர்கள் என்று சொல்லுகிறார்கள். இங்கு சிறுவர் துஷ்பிரயோகத்தையும் சட்ட ரீதியாக அணுகும் கலாச்சாரம்தான் இருக்கிறது. துஷ்பிரயோகம் செய்தவருக்கும் ஆளானவருக்கும் சரியான உளவியல் பயிற்சி கொடுக்கப்படுவதில்லை. பாதிப்புக்கு உள்ளானவர்களுக்கு  Posttraumatic stress disorder ஏற்படுகிறது.

இதில் கவனிக்கப்படவேண்டிய விடயம் என்னவென்றால், வன்புணர்வில் ஈடுபட்டவர்களில் Sexual sadism disorder உள்ளவர்கள் மிகவும் குறைவானோர். இந்த சாடிஸ மனநிலை உள்ளவர்களுக்கு, துன்புறுத்தலுக்கு உள்ளாகிறவரின்  பய உணர்வுதான் தூண்டுகோலாக இருக்கும் என்று உளவியல் சொல்லுகிறது. 

ஒருசில வன்புணர்வாளர்கள் உலகத்தின் மீது கோபம் உள்ளவர்கள் என்கிறார்கள். அதையெல்லாம் ஒரு பெண்ணின்மீது பிரயோகிக்கும் இவர்கள் அதிகமாக கொலை, கொள்ளை என ஏனைய வன்முறைகளிலும் ஈடுபடுபவர்கள் என்கிறது ஆய்வு. சிலர் வழமைக்கு மாறான ரொமான்டிக்  கற்பனைகளில் ஈடுபடுகிறவர்கள் என்கிறார்கள். இவர்களைப் பொறுத்தவரை வன்புணர்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட பெண் தன்மீது காதல் கொள்வாள் என்கிற எண்ணம் உண்டாம். இப்படியானவர்கள் பாதிக்கப்பட்டோரை மீண்டும் சந்திக்க முற்படுபவர்கள் என்கிறார்கள்.

இப்போதும்  பெண்களின் ஆடைகள் மீதும், நடத்தையின் மீது மட்டுமே குறை சொல்லப்படுகிறது. பெண்ணியவாதிகள் சொல்வதுபோல பெண்கள்மீதான அடக்குமுறை என்றும் சுருக்கிவிடமுடியாது. சிலர்தான் சாடிஸ மனப்பான்மையில், பெண்கள் மீதான வெறுப்பினை வெளிப்படுத்த வன்புணர்வில் ஈடுபடுபவர்கள் எனவும் பெரும்பாலானவர்கள்  சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்திக்கொள்கிறவர்கள் என்கிறார்கள். பெண்கள் தங்களை அவமானப்படுத்தியதால் கோபத்தில் செய்தோம் என்று அடிக்கடி சொல்லுபவர்களும் இருக்கிறார்கள் என்கிறார்கள்.

தற்போதையை பெண்கள் சற்று முற்போக்குச் சிந்தனை உள்ளவர்கள்  என்கிறபடியால், சாட்சியினை இல்லாமல் செய்ய வன்புணர்வின் பின்பு கொலையையும் மேற்கொள்கிறார்கள். பரந்துபட்ட முறையில் ஆராயப்படவேண்டிய சமூக உளவியல் பிரச்சனை இது. இவற்றை மேலோட்டமாக அணுகுவதோ, அரசியல் சார்ந்து அணுகுவதோ சமூகத்திற்கு மிகவும் பாதிப்பான விடயம். Sadistic fantacies உள்ளவர்கள் நிறையப்பேர் சமூகத்துக்குள்ளேயே இருப்பார்கள். இதனைச் சரியாக இனங்கண்டுகொள்ளும் அளவுக்கு தெளிவு அவசியம். இனங்கண்டபின் தேவையான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளவேண்டும்.

சுஜாதா கணக்கு

செயற்கையாக உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கிற  இலக்கிய முகத்தைத் தக்கவைத்துக்கொள்ளும் உத்தியில் ஒன்றாக சுஜாதாவை விமர்சிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். அந்தச் செயற்கையான முகம் சுஜாதாவுக்கு இருந்ததில்லை. அதனாலேயே சுஜாதாவை இலகுவாகத்  தொட்டுவிடமுடிகிறது. 

பிற எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளைப் படித்தபின்னர் சுஜாதா மட்டுமே எழுத்தாளர் இல்லை என்பது தெரியவரும். அதேநேரம் அவரைச் சரியாக உள்வாங்கிக்கொண்டிருந்தால் அவரின் அசைக்கமுடியாத தனித்துவமும் வெளிப்படும். காரணம், அவரை ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லைகளுக்குள் வகைப்படுத்தி ஒப்பிட்டுப்பார்க்கமுடியாது. ஒரு அடிப்படை வாசகனுக்கு அவர் தருகிற மகிழ்ச்சி வித்தியாசமானது.

சுஜாதா எழுத்தை ஒரு தொழிலாகச் செய்தவர். எழுத்தில் உணர்ச்சிபூர்வமான உள்ளடக்கங்கள் இல்லை என்று நினைத்தவர். அதனைச் அவரே  நேர்காணல்களில் சொன்னதுண்டு. 

"ஒரு புகழ் அடையணுங்கிறதைவிட ஒரு Classification (பாகுபாட்டுக்குள்) அகப்படக்கூடாது என்கிற எண்ணம். எல்லா எழுத்தாளர்களையும் இன்ன வகுப்பைச் சார்ந்தவங்கன்னு பிரிச்சுடலாம். ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரை 'இந்த ஆளை வைச்சுகிட்டு என்ன பண்ணுறது' தெரியாமல் தவிக்கிறாங்க. நான் விஞ்ஞானியாக இருக்கிறதால, எழுவதே முன்ன சொன்னதுபோல எனக்கு கிராப்ட்(தொழில்நேர்த்தி) ஆகத்தான் படுது."

என்று வெளிப்படையாகச் சொன்னவரை, ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள் நின்றுகொண்டு விலக்கிவைப்பது அபத்தமாகப்படுகிறது. என்னைப் பொறுத்தவரை தமிழில் வந்த எழுத்தாளர்களில் சுஜாதா ஒரு Polymath. அவரிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள நிறைய இருக்கிறது. சுஜாதா ஒரு விடயத்தைப் பேசுகிறபோது அதனை எளிமையாக தொடர்புபடுத்துகிற மாதிரி எந்த எழுத்தாளர்களும் தொடர்புபடுத்துவதில்லை. அதற்கு எல்லாப் பிரிவுகளிலும் நாட்டம் வேண்டும். ஒரு விடயத்தை உணர்ச்சிபூர்வமாக மட்டுமே அணுகாமல் விட்டால்த்தான் அந்தப் பார்வை கிடைக்கும். 

"வெகுஜனப் பத்திரிகையைப் பொறுத்தவரையில் அவர்கள் என்னை உபயோகப்படுத்திக்கொள்கிறார்கள், நான் அவங்களை உபயோகப்படுத்திக்கிறேன். Mutual exploitation."

எல்லா வாசகர்களினாலும் ஒரு சாதாரண வாசிப்பை நிகழ்த்திடமுடியும். ஒரு புத்தகத்தையோ, எழுத்தாளரையோ ஒரேமாதிரி உள்வாங்கிக்கொள்ளமுடிவதில்லை. வசனநடையில் புதுமைப்பித்தனின் சாயலைக் கொஞ்சம் கொண்டவர் சுஜாதா. ஒருகாலத்தில் புதுமைப்பித்தனையே விமர்சித்தவர்கள் உண்டு. சுஜாதாவின் வாசகர்களிடமும் அவரின் சாயல் இருப்பது இயல்பு. புதுமைப்பித்தனின் பாதிப்பு இல்லாமல் எப்படி ஒருவரால் எழுதமுடியாதோ, அதேபோலத்தான் சுஜாதாவின் பாதிப்பு இன்றி எழுதமுடியாது. சுஜாதாவே வந்து சொல்லாதவரை, அவரின் வாரிசு என்று சிலர் தங்களைத்தாங்களே மார்தட்டிக்கொள்ளகூடும். ஆனால் அவரைச் சரியாகப் பயன்படுத்தி, அவர் வழியில் தமிழ் வாசகர்களைக் கொண்டு செல்கிறார்களா என்கிற சந்தேகம் மட்டும் இருக்கிறது.

தேடலைச் சொல்லிக்கொடுக்கிற எழுத்தாளர் சுஜாதா. வாசிக்கிறவர்களின் மூளைக்கும் தேடலும் நிறைய  வேலைகள் இருக்கும். புத்தகத்தை மூடிவிட்டு அவர் சொன்ன விஷயங்களைத் தேடித் படிப்பவர்களுக்கு  மட்டுமே அவரின் எழுத்தில் நிறையக் கிடைக்கும்.  

உதாரணத்துக்கு, எனக்கு சுஜாதாவின் எழுத்தில் உள்ள Cataloguing உத்தி பிடிக்கும். அதை நான் பின்பற்றுவதுண்டு. சில முறைகள் ஆச்சரியப்படுத்தலை நிகழ்த்தக்கூடியது. சிலருக்கு புத்தகம் படித்தால் cognitive dissonance ஏற்படும்.எத்தனை எழுத்தாளர்களை வாசித்தாலும் ஒவ்வொருவருக்கும் தனித்துவம் உண்டு. ஆனால் ஆரம்பம்தான் உளவியலில் ஒரு சமநிலையை உருவாக்கித்தரவேண்டும். சுஜாதாவைச் சரியாகப் படித்தவர்களிடம் அந்தச் சமநிலை இருக்கும்.