அற்சிரம் - பனிக்காலம் 1

திகதிகளைக் கொண்டாடும் மனிதர்களைவிட, இயற்கை எழிலோடு காலநிலை மாற்றத்தைக் கொண்டாடிய பண்டைத் தமிழர்களின் வாழ்வினை, இப்பொழுது கவனித்தாலும்  தித்திக்கிறது. இயற்கை எழில், அறவாழ்வு, காதல், வீரம் என்று பழந்தமிழர்களின் வாழ்வினைக் காட்டிச் செல்லும் பாடல்கள் ஏராளம். அதிலும், தலைவியினதும் தலைவனினதும் பிரிவாற்றாமையை எடுத்துக்கூறும் பாடல்களில்  எல்லாம் காதல் உணர்வோடு காலமும் இழைந்திருக்கும். 

கூதிர்காலத்தைத் தொடர்ந்து வரும் முன்பனிக்காலம் ஆரம்பித்திருக்கிறது. மார்கழி, தை மாதங்களை உள்ளடக்கி, 'முன்பனிக்காலம்' என்று சொன்னார்கள். பனிக்காலத்தினைக்  குறிக்கும் 'அற்சிரம்' எனும் சொல் இப்பொழுது வழக்கில் இல்லை. 'அல்' என்றால் இரவு என்றும், 'சிரத்தல்' என்றால் அழித்தல் அல்லது நீக்குதல் என்றும் பொருள்படும்.  இரவின் குளிரை நீக்கிப் பகலிலும் பனிக்காற்று போட்டிக்கு வீசும் காலம். 

பொருள் ஈட்டும் பொருட்டு பிரிந்துசென்றுவிட்ட தலைவன், பனிக்காலத்தில் திரும்புவான் என்று காத்திருக்கும் தலைவியின் காமத்தையும், அது தரும் துயரையும்  நயத்தோடு விளக்கும் பாடல்கள் ஏராளம்.  தலைவன் பிரிந்துபோகப் போகிறான் என்று தலைவியிடம் குறிப்புணர்த்த தோழி வருகிறாள். "தலைவன் பிரியப்போகிறான் என்று எனக்கு ஏற்கனவே தெரியும். அவரைத் தடுக்காமல் இங்கே வந்து இப்படிச் சொல்கிறாயே" என்கிறபடியாக தலைவி துன்புகிறாள். ஆனால், இந்தப் பனிக்காலம் எவ்வளவு துயரமானது என்று தலைவி சொல்லுவது நயமானது.

காந்தள வேலி யோங்குமலை நன்னாட்டுச்  

செல்ப வென்பவோ கல்வரை மார்பர் 

சிலம்பிற் சேம்பி னலங்கல் வள்ளிலை 

பெருங்களிற்றுச் செவியின் மானத் தைஇக்

தண்வரல் வாடை தூக்கும் 

கடும்பனி யச்சிர நடுங்கஞ ருறவே. 

"இதைக் கேளு, மலைப்பகுதில இருக்கிற சேம்பு இலை பாத்திருக்கியா! அது யானையோடை காது மாதிரி பெருசா இருக்கும். இந்தக் குளிர் நிரம்பின வாடைக்காற்று இருக்குல்ல, அது அந்தப் பெரிய இலையவே தடவித் தடவி அசைச்சுப் பாக்கும். அப்பிடி கொடுமையானது இந்தக் குளிர்ந்த வாடைக்காத்து. அது என்னை எப்பிடியெல்லாமோ கொடுமைப்படுத்தும். அதை என் தலைவன் பக்கத்துல இருந்தா மட்டும்தான் என்னால எதிர்கொள்ள முடியும். அப்பிடிப்பட்ட கடும்பனிக் காலத்துல என் தலைவன் என்னை விட்டுப் பிரியப்போறான்." என்கிறாள் தலைவி.

தலைவன் கூடவே இருந்தால், அவன் மார்பு அவளைக் காத்திருக்கும். இதை இன்னுமொரு குறுந்தொகைப் பாடல் நேரடியாகவே சொல்லுகிறது. 

பூழ்க்கா லன்ன செங்கா லுழுந்தின் 

ஊழ்ப்படு முதுகா யுழையினங் கவரும் 

அரும்பனி யச்சிரந் தீர்க்கும் 

மருந்பிறி தில்லையவர் மணந்த மார்பே. 

இந்த உளுந்தோடை கால் சிறிது மேலே தெரியும்போது குறும்பூழ்ப் பறவையின்  கால் மாதிரி இருக்கும். அதன் முதிர்ந்த காய்களை மான் இனங்கள் தன் கூட்டத்தோடை விரும்பிச் சாப்பிடும். அந்த மான்கள்கூட தான் விரும்பினதைச் சாப்பிட்டு சந்தோஷமா இருக்கு. ஆனா எங்கள் காமம் மட்டும் பயன்படாமல் காத்துக்கிடக்கு.  என் துயரைப் போக்கிற ஒரே மருந்து அவர் மார்புதான். அவர் எப்போ வருவார்!

நற்றிணையில், தலைவனின் வருத்தத்தைச் சொல்லும் பாடல் ஒன்று இருக்கிறது. பொருளுக்காகப் பிரிந்து வந்திருக்கும் தலைவன் தன் நெஞ்சைப் பாத்து சொல்லுகிறான். "தேமலையும் இளமார்பையும் உடைய என் காதலி நான் பக்கத்துல இருந்தாலே குளிரால் துயருறுவாள். நான் இல்லாதபோது எவ்வளவு துயரம் கொள்வாள்!" என்கிறான். பாடலின் ஒருபகுதி:

நோகோ யானே நோம்என் நெஞ்சே 

பனிப்புதல் ஈங்கை அங்குழை வருடச் 

சிறைகுவிந் திருந்த பைதல்வெண் குருகு 

பார்வை வேட்டுவன் காழ்களைந் தருள

மாரி நின்ற மையல் அற்சிரம் 

கடுமையான பனிக்காலம் இது. இந்த குருகுப் பறவை  குளிர் தாங்கமுடியாம அந்த ஈங்கை பூங்குழை வருடிக்கொடுக்கிற சுகத்துல இருக்கு. அந்த வேட்டுவன் இரங்கி அதோடை விலங்கை அவிழ்த்து விடுகிறான். இந்தக் குளிர்ல அவள் தனியாக இருந்து என்ன பாடுபடுவாளோ என ஏங்குகிறான்.

காதலோடு சேர்த்து மக்களின் வாழ்வியலையும் பாடல்கள் தாங்கி நிற்கின்றன. இந்த முன்பனிக் காலத்தில் அவரை,உளுந்து போன்றவை பயிரிடப்படும். மக்கள் வெந்நீரை விரும்பி உண்ணுவார்கள் என்றெல்லாம் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. இதனை ஒரு குறுந்தொகைப் பாடல் அழகாக விளக்குகிறது.

‘அற்சிர வெய்ய வெப்பத் தெண்ணீர்

சேமச் செப்பிற் பெறீஇயரோ’

தலைவி, வாடைகாற்று வீசும் பனிக்காலம் எப்போது வருமென்று காத்துக்கொண்டிருக்கிறாள். காரணம்,  பனிக்காலத்தில் வந்துவிடுவேன்னு தலைவன் சொல்லிவிட்டுப் போயிருக்கிறான்.  இந்த வாடை  எப்பொழுது வருமென்று, துறவு உள்ளத்தோடு வாழும் முற்றும் அறிந்த பெரியோர்களிடம் தோழி கேட்கிறாள். இவர்கள்தான் தலைவனினதும் தலைவியினதும் காதல் வாழ்க்கையை நெறிப்படுத்துபவர்கள் என்றும் குறிப்புகள் சொல்லுகிறது. அந்தப் பாடலில், "வெந்நீரைச் சேமித்து வைக்கும் செப்பில் நீரினைப் பெறுவீராக" என்று சொல்லப்படுகிறது.

தொடரும்...